Kinderen van de Barangay.

Gisteren had ik op de EHBO een jongetje Kenneth, uit de barangay bij ons achter het huis. Zijn vader is timmerman op het terrein van de school.Het terrein van de school is een groot stuk land, waar de school op staat en de 2 natuurhuizen en een grote biologische tuin is en ook nog voor een groot gedeelte in aanleg.Het jongetje zit in de extra les klas die Max nu als expiriment heeft opgezet.Het viel me op dat het ventje een paar wondjes aan zijn voetje had, die er niet al te best uitzagen.Ik heb het eerst eens goed bekeken en hij had wondjes die helemaal aan het ontsteken waren.Zijn voetjes waren ook vies en dat is niet zo gek, want deze kinderen hebben geen gewone schoenen, maar lopen de hele dag op teenslippertjes in de vieze zandgrond van hun woonplek.
Ik was op donderdagavond in het winkelcentrum en heb bij de drogist die daar wel heel uitgebreid is( Iloilo) steriele gaasjes gekocht en betadine en wat verband om het voetje eens goed te verbinden.Toen ik hem gisterenochtend uit het klasje haalde en meenam naar de EHBO keek hij toch een beetje angstig.Het ventje spreekt geen engels ,dus heb ik er een teacher bijgehaald om het te vertalen in het Ilonko en hem te vertellen wat ik zou gaan doen.Ik heb hem eerst een lekker voetenbadje gegeven en heb toen een prentenboek gepakt en ging met hem samen platen kijken.Het was het prentenboek van Het Zwanenmeer en samen keken we naar de mooie plaatjes. Zijn ogen werden groot en ik kon aan alles merken dat hij nog nooit een prentenboek had gelezen/gekeken.Elke keer als ik een bladzijde omsloeg zei hij:Wauhhhhhhhh... en zijn gezichtje drukte uit wat het verhaal vertelde zonder tekst en uitleg van mij.We hebben gewoon samen het hele boek zitten Wauhhhhhen.
Daarna heb ik hem verbonden en kreeg hij jodium en een mooi verband om.Toen hij later in de klas kwam liet hij trots aan zijn juffie zijn verband zien en heeft in geuren en kleuren verteld wat zuster Gerda allemaal had gedaan.Maandag komt hij weer voor een vervolg consult.
Ik ben benieuwd hoe het er dan na een weekend in de barangay uitziet.
Vanmorgen was er een ouderbijeenkomst en heeft Max gesproken over de crisismomenten in het leven van 0 tot 21 jaar.De gehele ontwikkeling van het moment dat het kind geboren wordt, zelfs nog ervoor werd besproken en de mensen waren zeer ontvangkelijk.Er waren ouders van de kinderen, oma's en er was een vrouw met een heel klein pas geboren babytje die gevoed werd en daarna in slaap viel en die over 3 jaar ook naar de school gaat komen. Het praktische deel was een vormtekening uit de vierde klas met de kruizingen en de ouders deden hier erg hun best op. Het kunstzinnige gedeelte was het lied vader Jacob in vier talen en als canon gezongen.Het klonk in het Engels,Frans, Nederlands en in het Ilonko.Prachtig klonk dit door elkaar als een taalkundige wals.
Morgen gaan we de zesde week in en er staan nog een aantal dingen op het programma, maar het voelt toch al een beetje als afronden.Tot het volgende verslag en blijf reageren, wij kijken hier erg naar uit, lieve groet uit Zarraga.Gerda.