Het afscheid deel1:
Door: GerdaenMax
Blijf op de hoogte en volg Gerda
23 Februari 2012 | Nederland, Amsterdam
Het grote afscheid is begonnen en voltrekt zich in fasen.Ik denk dat dat ook goed is, want het is te groots.Gisteren naar Ben en Aidi gegaan en afscheid genomen.Ze komen wel kijken naar het spel, maar we wilden toch even persoonlijk afscheid nemen. Ben was en is een goede vriend geworden, en we hebben heel veel plezier met hem gehad. We waren altijd welkom in zijn huis ,en hij heeft ons op de achtergrond veel gesteund, vooral mij, terwijl hij zich dat niet echt bewust is geweest.
Ik zal hem erg gaan missen, gelukkig is er skype en kunnen we contact houden, maar het voelt toch anders. We zullen de "bakkies" koffie en de gezellige praatjes missen.
Gisteravond afscheid genomen van onze eigen was- en kookvrouwen. Max had een envelopje gemaakt met wat geld erin voor hun gezin en ze omhelsden ons en moesten allebei huilen. Wat zal het stil zijn zonder jullie huilden ze.Toen wij aan het eten waren liepen ze naar boven en hebben daar hun enveloppen open gemaakt.Er kwam ineens een geweldige vreugdegil van boven van de vrouwen, en gelach en gejuich. Toen ze beneden kwamen trokken ze hun gezicht in de plooi, en ik vroeg: zat er een spin boven?......nee, een gekko was het antwoord en giechelend gingen ze door de donkere avond naar huis.
Vanmorgen afscheid genomen van mijn eerste klas.Max vertelde een verhaal over ons vertrek en Holland en ze zaten stil te luisteren en te kijken.Al die kleine donkere oogjes op ons gericht, slik...
We hebben ze allemaal een handje gegeven en mijn weesjongetje sprong bovenop me, en ik heb hem een dikke kus gegeven. Oeps daar kwamen de eerste tranen al, even inhouden tot buiten. Tess de lerares, en inmiddels een vriendin had ook een beetje natte ogen.Nou, dat wordt wat straks na het spel en de afterparty.....Ik houd mijn hart vast.Toch geeft het aan wat we hier hebben opgebouwd en wat we achter laten.Zij zijn blij met wat wij hebben gegeven, en wij zijn blij met wat zij ons hebben gegeven.Ik heb een andere kijk op het leven gekregen en die neemt niemand mij ooit af....wordt vervolgd.....................
Gerda.
Ik zal hem erg gaan missen, gelukkig is er skype en kunnen we contact houden, maar het voelt toch anders. We zullen de "bakkies" koffie en de gezellige praatjes missen.
Gisteravond afscheid genomen van onze eigen was- en kookvrouwen. Max had een envelopje gemaakt met wat geld erin voor hun gezin en ze omhelsden ons en moesten allebei huilen. Wat zal het stil zijn zonder jullie huilden ze.Toen wij aan het eten waren liepen ze naar boven en hebben daar hun enveloppen open gemaakt.Er kwam ineens een geweldige vreugdegil van boven van de vrouwen, en gelach en gejuich. Toen ze beneden kwamen trokken ze hun gezicht in de plooi, en ik vroeg: zat er een spin boven?......nee, een gekko was het antwoord en giechelend gingen ze door de donkere avond naar huis.
Vanmorgen afscheid genomen van mijn eerste klas.Max vertelde een verhaal over ons vertrek en Holland en ze zaten stil te luisteren en te kijken.Al die kleine donkere oogjes op ons gericht, slik...
We hebben ze allemaal een handje gegeven en mijn weesjongetje sprong bovenop me, en ik heb hem een dikke kus gegeven. Oeps daar kwamen de eerste tranen al, even inhouden tot buiten. Tess de lerares, en inmiddels een vriendin had ook een beetje natte ogen.Nou, dat wordt wat straks na het spel en de afterparty.....Ik houd mijn hart vast.Toch geeft het aan wat we hier hebben opgebouwd en wat we achter laten.Zij zijn blij met wat wij hebben gegeven, en wij zijn blij met wat zij ons hebben gegeven.Ik heb een andere kijk op het leven gekregen en die neemt niemand mij ooit af....wordt vervolgd.....................
Gerda.
-
23 Februari 2012 - 05:55
Marianne:
De Fransen zeggen niet voor niets partir c'est mourir un peu. Dat is zo waar als wat. Weet je nog dat je twijfelde of je wel zou gaan? Dit had je toch niet willen missen! Buiten Nederland kom je vaak types tegen zoals Ben, aparte mensen, waarvan je denkt, jammer dat ik die nou nooit in Nederland tegenkom. En dat blij zijn en zich verbazen van die mensen en kindertjes daar, is hier ook al jaren verdwenen, helaas, doordat wij hier zo vreselijk verwend zijn. Nogmaals sterkte jullie twee met het afscheid en het spel, en bon voyage. liefs Marianne en Nico -
23 Februari 2012 - 06:29
Simone:
je maakt me weer aan t huilen....sterkte...ik denk aan jullie <3 -
23 Februari 2012 - 08:05
Michiel&Marianne:
Ook van ons heel veel sterkte met het afscheid , en alvast een heel fijne reis terug. We hebben echt genoten van al de verslagen, en... kom maar nu gewoon lekker naar huis! -
23 Februari 2012 - 10:31
Helma:
Práchtig en ontroerend... -
23 Februari 2012 - 12:31
Liesbeth:
Jeetje, wat moet je hierop zeggen! Prachtig, ontroerend, lief, heftig, en het lijkt nog allemaal niet genoeg! Weet dat er hier ook mensen heel blij met jullie zijn. Tot gauw, dikke kus -
23 Februari 2012 - 18:44
Bert:
Mooi! Al vast een goede reis terug.
Groet, Bert.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
