Het afscheid deel 3:

Na het spel hadden we dus een ouderwets vrije schoolbuffet met cake en fruit en bananenchips en limonade.
Er waren ook de groentenkoekjes van de zusters en de loempia'tjes ven Tess.
In de taartcakes hadden we drie bonen verstopt, twee witte en een bruine voor de koningen.We hadden het gebruik uitgelegd en drie kronen gemaakt.Iedereen was erg opgewonden wie de bonen zou gaan vinden.Wat opvallend was, was dat de nonnen het meest opgewonden waren en heel graag een boon wilden vinden.Als je een boon hebt ben je de volgende dag de koning en wordt je de hele dag als een koning behandeld, en daar hadden de nonnen geloof ik wel zin in.
Een jongetje uit de vierde klas vond de zwarte boon en een jongetje en een meisje uit de derde klas ,vonden de twee witte bonen.De kronen werden opgedaan en de teacher van een van de kinderen vroeg: wat is nu je wens voor morgen? toen zei een van de koninkjes, ik wil morgen geen hoofdonderwijs.
Toen iedereen lekker aan het genieten was van sapjes en lekkers, kwamen de eerste kinderen en ouders afscheid nemen van ons.Er werden nog veel foto's gemaakt, waarop we met kinderen en ouders op moesten poseren.Kinderen gingen ons omhelzen en huilen.We moesten beloven om terug te komen.
Toen was daar de brommertaxi voor het SOS kinderdorp en de weeskinderen van de school moesten naar huis.Ze keken ons nog even aan en sprongen op de taxi en zwaaiden naar ons tot ze helemaal in de rijstvelden waren verdwenen.Dit was de moeilijkste taxi om afscheid van te nemen.Ik heb deze kinderen echt in mijn hart gesloten, en wil daar nog iets mee doen.
Daarna de andere kinderen en teachers, veel gezwaai en handgekus over en weer...daar achter de dikke auto's van de kinderen uit de stad, met ouders of chauffeurs.Het afscheid van hen was ook ontroerend en lief, maar je weet dat die de toekomst al in handen hebben.Er is geld, er zal een goede opleiding volgen en sommige treden misschien wel in de voetsporen van hun (dokters)ouders.
Na dit alles waren we terug op het natuurhuis en wachtte ons een afscheidsdiner met de buren.Jim en Tessa en Anna en Warren en wij.Inmiddels een gouden team en aan elkaar gewaagd, in deze twee maanden.We hebben nabesproken en na genoten en plannen gemaakt voor de toekomst van de school.
We gingen voor de laatste keer naar beneden en slapen met de geluiden van krekels en de tropen.
Morgen naar Manila en dan zaterdag terug naar nederland.Daar zullen mijn kinderen zijn en mijn ouders en buren en vrienden.
Ik verheug me op het weerzien en ben blij.Ook max wil weer naar huis , naar zijn kinderen en dieren en zijn eigen klas.

Toen we in Iloilo op de startbaan stonden en we de grond loslieten moest ik even een paar tranen wegpinken.
Lieve groeten vanuit Manila....
Max en Gerda.